Rozdział 38

**Alison**

Obudziłam się z bolącą głową, leżałam w jakimś pokoju w którym strasznie śmierdziało. Przypominało mi się to wszystko co wydarzyło się wcześniej. 

Rozejrzałam się gwałtownie po tym pomieszczeniu,

a jednak to nie był głupi koszmar?

Naprawdę zostałam porwana przez tego psychopatę.
Wstałam i podeszłam do drzwi, szarpnęłam za klamkę.
Zamknięte 
"A czego się spodziewałaś że zostawi otwarte?"
Odeszłam od drzwi i obsunęłam się po ścianie i zaczęłam płakać.

Nie minęło dużo czasu i drzwi z hukiem się otworzyły.

Stanął w nich a któż by inny jak nie ten psychopata.

Podszedł do mnie i ukucnął, nie popatrzyłam się na niego, 

cały czas miałam głowę zwróconą w dół.

-Popatrz się na mnie-zażądał 

Jego uwaga przeleciała mi koło uszu. Po chwili złapał mnie za podbródek i podniósł tak żebym patrzyła się mu w oczy.

-Oj nie płacz to i tak nic Ci nie da-powiedział i zaczął się śmiać.

Ja jeszcze bardziej zaczęłam płakać. Co za dupek.

 To wszystko zaczyna mnie powoli przerażać. Żałuję tego wszystkiego co było w Londynie. Nie chcę tego pamiętać.

-A zapomniałem Ci jeszcze powiedzieć że Austinek cały czas do Ciebie wydzwania-powiedział i wzruszając ramionami pokierował się do wyjścia

-Skurwiel-syknęłam cicho ale on i tak to usłyszał i zaśmiał się.

Cofnęłam się bardziej w kąt i zwinęłam się w tak zwany kłębek.

**Austin**

Siedzieliśmy u mnie w domu, byli tam wszyscy. Nikt się odzywał każdy był myślami gdzie indziej.  

Ja tylko byłem zajęty myśleniem gdzie on ją mógł wywieść?

Boże Austin myśl, myśl, myśl. Nie nie mogę.

Wstałem z miejsca i zacząłem chodzić po całym pokoju.

Wszyscy się na mnie patrzyli.

-Austin...-zaczął mówić Luke (przyjaciel)

-Co? Hmm... Może mi powiesz będzie wszystko dobrze, nie obwiniaj się o to, nic się jej nie stanie bla bla bla-wybuchłem i wykrzyczałem to wszystko.

I usiadłem z powrotem na kanapę chowając twarz w dłoniach.

Słyszałem tylko szepty i nagle coś powiedziałem 

-ten kretyn nie wyłączył jej telefony, można go namierzyć

-tylko kto to zrobi?-zapytał Lou

Bracia popatrzyli się na szatynkę siedzącą na końcu kanapy.

Natalii. 

-Czemu się tak na mnie gapicie?-zapytała

-Ty to zrobisz-powiedział Beau

-Ale co?- zapytała udając głupią

-Namierzysz ten pieprzony telefon czy nie?-wstałem wydzierając się 

-Mahone uspokój się trochę, a nie się na wszystkich wydzierasz-syknęła Victoria

-Przepraszam was, to jak Natalii...?-zapytałem

Ona spojrzała na chłopaków i kiwnęła głową na tak.

Odetchnąłem z ulgą. 

Natalii z chłopakami już wyszli. Coś mówili że nie mają do tego tu odpowiedniego sprzętu czy coś w tym rodzaju.

Zostaliśmy tylko Luke, Vickey, Lou no i ja. Nie odzywałem się

siedziałem tylko i patrzyłem się w podłogę. W głowie miałem tylko co on jej może teraz robić, albo że płacze i jest taka bez bronna.

Kurwa.

Czemu ja po nią w tedy nie poszedłem pozwoliłem jej samej... To moja wina.

Poczułem że ktoś kolo mnie siada podniosłem głowę w pokoju nie było już chłopaków, była tylko Victoria.

Popatrzyłem na nią.

-Ty na serio się w niej zakochałeś-powiedziała 

Przeanalizowałem jej słowa dokładnie

-Wiesz Vickey powiem Ci jedno ja się w niej jeszcze nie zakochałem, ja dopiero się w niej zakochuje. I z dnia na dzień bardziej ją zaczynam kochać-powiedziałem

-to chyba jedne z najmądrzejszych słów jakie mogłeś powiedzieć-odpowiedziała a na moją twarz zawitał mały uśmieszek.

Siedziałem z nią w chwilowej ciszy

-To moja wina że...-nie powiedziałem nawet tego do końca, 

bo oberwałem czymś w łeb.

-Nawet tak nie myśl i tego nie mów. Nikt nie wiedział że akurat tego dnia o tej godzinie musiał ją porwać-powiedziała

i przytuliła mnie mówiąc "znajdziemy ją i będziecie mogli żyć długo i szczęśliwie" 

Puściła mnie i promiennie uśmiechnęła, już wiem czemu Luke się w niej zakochał.

Siedzieliśmy jeszcze u mnie przed telewizorem czekając na telefon od Natalii. Nie mogłem się uspokoić. 

W końcu usłyszałem dzwonek mojego telefonu, był w kuchni. Zerwałem się na równe nogi i pobiegłem po niego. Odebrałem to była Natalii

-Znaleźliśmy ją-powiedziała

...............................................................................................

Ta da 

Przepraszam że tak późno go dodaje

Nie miałam czasu wcześniej

Życzę wam miłego czytania i miłej nocy<333

 http://ask.fm/AustinBlog